Page 288 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

Cırıq yorğanın altında altı baş külfәtin büzüşüb yatdığı
günlәri dә daha xatırlamazsan... Mәktәb, oxumaq sәni
bizdәn qoparıb... Boynuna çatı bağlayıb sәni şәhәr uşağına
çevirib...

– Bәsdir, ata, bәsdir!
– Hәr şeyi unut, amma bunu yadından çıxarma, oğul –
danışığın, gülmәyin, geyimin, arvadın, vәtәnin, hәr şeyin
dәyişә bilәr, amma atanı dәyişә bilmәzsәn. Atasını danana
nә deyirlәr, bilirsәn. Mәnimlә ömrünün sonuna qәdәr fәxr
elә... Kasıbam, kәndçiyәm, әkinçiyәm, amma namus-
luyam. Әslimi-nәslimi hamı tanıyır. Atamın mәzarı ilә
öyünürәm. Atamın kәndçi olmasından utanmıram! Mәktәb
sәnә gözәl danışmağı öyrәdib... Sәni adam simasına salıb,
amma ata-anandan, nәslindәn qoparıb....
– Bәsdir, ata, yetәr! Al bu әlli lirәni, tez geri qayıt!
Mәn ayın әvvәlindә yenә sizә pul göndәrәrәm. Bu
288 yaxınlarda toy edәcәyәm. Bir az әlim aşağıdır. Daha çox
vermәdiyimә görә incimә! Ev-eşik yiyәsi olanacan mәnә
yaxın gәlmәyin. Bişmiş aşıma soyuq su qatmayın!
Nişanlımın atası çox varlıdır. Nişanı qaytarsalar, mәhv
olaram. Bütün gәlәcәyim mәhv olar. Belә varlı kişinin
qızını yola gәtirmәk heç asan olamayıb...
– Vay, vay! Demәli, bizi heç toya da çağırma-
yacaqsan? Kül sәnin kimi oğulun başına, ay Hәsәn! Anan
sәni doğan yerdә gәrәk daş doğaydı. Sәnin südün
fikirlәşdiyimdәn dә xarabmış...
– Sizin nә işiniz var axı toyda? Oynamaq bilmirsiniz.
Danışmaq, gülmәk bacarmırsınız. Özüm sevmişәm, özüm
bәyәnmişәm. Qoynuna da özüm girәcәyәm... Siz ancaq
uzaq durun, mane olmayın... Fatma da әbәs yerә mәni
gözlәmәsin! Kәnddәn bir oğlana verin, getsin... Sәn bu
pulu götür, elә get ki, heç kәs sәni görmәsin... Saat altıda
avtobus gedir. İmkanım olsa, vağzala gәlib sәni yola
salardım...