Page 286 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

Nәval xanım müdirin otağına girib Hәsәn bәyin
nişanlısının işlәdiyi mәktәbin direktoruna zәng etdi.
“Aynur xanımı nişanlısı çağırır. Tәcili Milli Tәhsil
İdarәsinә gәlsin,” – dedi. Sevincdәn әl çalır, bir yerdә qәrar
tuta bilmirdi. “And içirәm ki, nişanlısından ayrılsa, o mur-
dar kәndçinin üzünә dә baxmayacağam...” – ürәyindә
mızıldandı.

Müfәttişlәr bir az hal-әhval tutandan sonra otaqdan
çıxdılar. Qoca ürkәk baxışlarla oğlunu süzürdü. Oğlu nә
qәdәr dә dәyişib! Qalstuklu, tünd göy rәngdә kostyumlu,
ağappaq köynәkli, qara, par-par parıldayan ayaqqabılı bir
adam olub. Ona baxdıqca öz üst-başından utanırdı. Oğlu
hirslә soruşdu:

– Bu qışda-qiyamәtdә bura niyә gәldin, ata? Gәlә-
cәyini niyә әvvәlcәdәn xәbәr vermәdin?!.

– Sәn bizi unudanda, biz dә...
286 – Mәn sizi unutmadım, ata!

– Belә dә unutmamaq olar, ay oğul?! Nә iki sәtir
mәktub yazırsan, nә uç-beş quruş pul göndәrirsәn! Kәnd-
dәn çıxdın, yönün bir dә o tәrәfә düşmәdi. Adam da belә
edәr, bala?.. Bir dә ki, sәn şәhәrdә necә nişanlana bilәrsәn,
oğul? Әhmәdin yazdığı mәktuba inanmamışdım. Әhmәd
әsgәrlikdәn gәlәndә işin әslini-astarını öyrәndim. Düz
imiş... Әmin qızı Fatma nә olacaq? Әmin sәni oxutdu...
Adam etdi... Bütün kәnd sәni başımıza qaxır...

– Mәn heç nә eşitmәdim! Sәn dә eşitmәk istәmir-
sәnsә, qulaqlarına pambıq tıxa... Hәm dә mәni әmim
oxutmadı. Dövlәt oxutdu. Mәnә tәnә-filan elәmәsin...
Verdiyi bir-iki loğma çörәyi başıma qaxmasın...

– Ay burnufırtıqlı Hәsәn! Ә, sәn indi heç kәsi
bәyәnmirsәn?! Ay mәnim ağıldan zay oğlum! Sәn kor
inәyin topal danası kimi heç kәsә gәrәk deyilsәn...

– Bura mәnimlә davaya gәlibsәn, ata? Mәni biabır et-
diyin azdır bәyәm?!