Page 487 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Poeziya)

Vaqif Bÿhmÿnli

onu göndәr! 487
Әvvәlim toz,
Bu günüm boz...
Heç olmasa
sonu göndәr!
Zülm olarmı bu qәdәr? –
Tәnhalıq da bezar olub
qaçar indi otağımdan...

Nә qәdәr tәk,
Nә qәdәr tәk, İlahi? –
Heç olmasa ölüm göndәr;
öpüm qönçә dodağından,
yer eliyim ona tәmiz,
әl dәymәmiş yatağımda!

Can

Daha ağlım kәsir, nәdir qandığım
hәr anı ağ-qara, haça canımdan?
Mәnim baba canım...
nәnә sandığı;
Bilirsәn nәlәr var qoca canımda?!

Sarıdı, kürәndi, hәbәşdi canım,
hamıya bәnzәrәm...
bәnzәrim yoxdu.
Xalça, yorğan yüklü fәrmәşdi canım –
İçimdәn kimsәnin xәbәri yoxdu.

Dünyanın nә qәdәr sәrvәti varsa
İçimә yığıram, cibim deşikdi.
Mәnim qoca canım sәbir kasası;
Fәqәt sәbrim daşmır, dibim deşikdi.

Bir tayı sevincdi, bir tayı qәmdi –
Çiynimdәn asılan xurcundu canım.