Page 44 - Design_Xezer_2_2018_Layout 1

Bu səs də ki rəng və ça lar, əs lin də, Hə min mə qam da mə nə onun la gö -
ötən il tə sadü fən nə üçünsə gəl di yi ni, bir rüşmə yə, kəl mə kəs mə yə ma ne olan duy -
ne çə gün qal dı ğı nı eşi dən də də yiş mə yə ğu nun nə ol du ğu nu bil mə dim; o doğ ma
baş la mış dı; əl bət tə, nə rast laş mış, nə də səs bi ri ta nış (ma sa ar xa sın da or taq ta nı -
görüşmüşdük, sa də cə, gə liş- ge di şin dən şı mız da var dı), bi ri yad olan di gər iki sə -
xə bər tu tan da yad da şım da sax la dı ğım sə qa rış mış dı, nə ba rə də da nış dıq la rı nı
sə si nin də yiş di yi ni, yad laş dı ğı nı açıq -aş - tam dərk elə mə səm də, ya yın bu is ti sin -
kar hiss elə mə yə baş la mış dım. He sa bı - də doğ ma sə sin get- ge də so yu du ğu nu,
ma görə, bir günlüyə be lə gəl miş ol say dı, rən gi ni- ru hu nu də yiş di yi ni, az qa la, yad -
ən azı, zəng elə mə li, hal -əh val tut ma lı, laş dı ğı nı duy dum, hə min an da da içim də
özünün və ziy yə tin dən da nış ma lı, mə nin elə aman sız ağ rı baş qal dır dı ki, şi və rək
ha lı ma va qif ol ma lıy dı; on -on iki ilin o ta - ofi si an tın gə tir di yi par çı bir nə fə sə ba şı ma
yın da qa lan vaxt la rın da be lə ol muş duq: çək dim, no xu da heç əl də vur ma dım, pu -
mən do ğul du ğum şə hə rə ge dən də na ra - lu nu ar tıq la ma sıy la ma sa nın üstünə atıb,
bağ dan çıx ma ğa tə ləs dim. Ötən də kol lu -
hat ol ma sın de yə gə li şi mi əv vəl cə dən xə -
ğun üstündən si fə ti nin yan tə rə fi ni gördüm,
bər ver mə səm də, çox vaxt evi miz dən
44 qa baq onun qa pı sı nı aç mış, ən azı, öz or taq ta nı şı mı zın sa ar xa sı mə nə sa rı ol -
du ğun dan se zil mə dən ke çib-ge də bil dim;
2018 oca ğı mı za ayaq ba san dan son ra ona və am ma san ki diz lə rim hey dən düşmüş,
ai lə si nə baş çək mə yi özümə borc bil miş -
içim də ağ la gəl məz boş luq ya ran mış dı;
dim; elə o da ək sər hal lar da gə li şi nin pla -
nı nı əv vəl cə dən xə bər ve rir di ki, mən axır ki, ke çi din bo ğa na ğın dan ötüb, özümü
üzbəüz də ki par kın otu ra caq la rın dan bi ri -
iş lə ri mi ni za ma sa la, ona vaxt ayı ra bi lim;
nə sa lan dan son ra nə dən və nə yə görə
həm də bütün bun lar da xüsu si bir mə na
qaç dı ğım ba rə də xey li düşündüm, am ma
ax tar maz dıq – hər şey o qə dər tə bi i, o qə - fi kir lə ri min ucu nu bir tə rə fə çı xa ra bil mə -
Səsindən yıxılan ba rə də fi kir ləş di yim ya dı ma gəl mir; son ra yan, bir qə dər də it ki duy ğu su nu an dı ran
dər min nət siz idi ki, bir də fə də ol sun, bu
dim, yal nız an la şıl maz, küt ağ rı ya ox şa -
səs siz gə liş- ge di şi bir ne çə də fə tək rar
hiss du yur dum.
olun muş du, hət ta bir də fə lap tə sadü fən
Xey li ötən dən son ra zəng vur dum, de -
rast laş mış dıq, da ha doğ ru su, mən onu
dim, “e lə- be lə ürə yi mə düşdün, çox dan dır
görmüşdüm: ya yın is ti günlə ri nin bi rin də
görüşmürük”, hal- ke fi ni so ruş maq is tə -
Nəriman Әbdülrəhmanlı. iki cə parç sə rin pi və iç mək üçün gir di yim, dim”, ra hat, ar xa yın ca vab lar alan da sa
sə rin kölgə li ağac la rın al tın da gözdən
əməl li- baş lı çaş dım: sən de mə, iş lə ri əv -
uzaq gu şə se çib əy ləş di yim mə qam da sə -
vəl ki ki mi ge dir miş, şükür Al la hın bir li yi nə,
hə rin uğul tu sun dan din cəl miş qu la ğı ma
və ziy yə ti ba bat, ev -e şik də sa la mat lıq mış,
onun ta nış sə si də yən də əv vəl cə xə rif lə -
yo lu bu tə rəf lə rə düşən də mə ni ax ta ra -
di yi mi güman elə miş dim, an caq ar xa tə -
caq mış; hə min mə qam da sə si nin tit rə mə -
rəf də ki hə mi şə ya şıl kol la rın o ta yın dan
gə lən sə si açıq -aş kar ta nı yan dan son ra
tə əcc üblən dim: görünür, il lə rin təcr übə si
elə bil cis mim dən də, ru hum dan da, yad - di yi nə, di li nin çaş ma dı ğı na sidq -ürək dən
hə dər get mə miş di; bu nun la be lə, sə si nin
da şım dan da nə yin sə ara lan dı ğı nı, əri yib də yiş di yi ni giz lə də bil mə di, əl bət tə, bu nu
yo xa çıx dı ğı nı sez miş dim. da an caq mən sez dim, it ki his sim qa tı la -