Page 23 - "Kişi, qadın və çətir"

ÇAĞDAŞ UKRAYNA ŞEİRİ
Sönmüş ocaq başında oturub
ovcumuzdakı külüylə oynayırıq, 23
ovxalayırıq sönmüş kömürü:
birdən alışsa?..

Burda qaranlıqdı, dəhşətdi,
orda da, ordan o yanda da zülmətdi,
havasa sanki yanır.
– Buna bax! – fikirli-fikirli deyir dostum
və qorxu bürüyür gözlərini.
– Görürəm, – işıldaquşa baxaraq
kədərli-kədərli cavab verirəm.

Sönmüş ocaq başında oturmuşuq –
bir əsr,
iki əsr,
üç əsr
hava sönmür, sönmür...

dostumun inamı sarsılanda
əbədi od adlandırır kül topasını
və kibrit istəyir
siqaretini yandırmağa.