Page 150 - Turk_Edebiyyati_Antologiyasi

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası
150
BİR BAYRAQ KÜLƏK GÖZLƏYİR

Şәhidlәr tәpәsi boş deyil,
Biri var – gözlәyir…
Vә bir sinә nәfәs almaq üçün
Külәk gözlәyir.
Türbәsi yıxılmış bu qutlu tәpәyә –
Yatdığı torpaq bәlli,
Tutduğu bayraq bәlli,
Kimdir o “Namәlum әsgәr” deyәn?

Dastanını yaradıb, ağılardan usanıb,
Bir әl ki, axirәtdәn uzanıb,
Ədәblә gәlib birәr-birәr öpsün deyә fanilәr.
Öpәk, tәmizsә dodaqlarımız,
Amma dәymәsin torpağına tәmiz deyilsә ayaqlarımız.
Külәyini kәsmәsin gövdәlәr,
Sәsindәn yüksәk çıxmasın nitqlәr, qәsidәlәr.

Geri getsin alqışlar, geri…
Geri getsin ellәrin süni çiçәklәri!
Ona oğullardan, analardan dilәklәr yetәr…
Yayda sarı, qışda bәyaz çiçәklәr yetәr.
Danışanlar bir-bir söylәdi indi…
Gәl süngülü igid, alqışlasınlar,
İndi sәn danış, söz sәnindi!

Şәhidlәr tәpәsi boş deyil,
Torpağını qәhrәmanlar gözlәyir
Vә bir bayraq dalğalanmaq üçün
Külәk gözlәyir.
Dastanı yiyәsiz, sükutu dәrin namәlum әsgәrin;
Türbәsi yaraşıb bu qutlu tәpәyә,