Page 995 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Azÿr Abdulla

deyinә-deyinә ka ğızları daşıması, yük maşını ilә şәhәrin içindәn keçәrkәn
aşağıya әyilib qızlardan, tanış-bilişlәrdәn gizlәnmәsi, o çağ lar Köçәriyә
lәzzәt verirdi.
Şöbә müdirlәri buna dözmәzdi. Bir-iki yol gedib redaktora şikayәt
edәrәk bu ağır işdәn yaxalarını qurtardılar.
Köçәri avtoparka girdi. Sürücülәr bir yerә toplaşıb ucadan danışırdılar.
Köçәrini görәndә onlardan biri dedi:
– Alә, bu yenә gәldi ki?
Köçәri özünü eşitmәzliyә vurdu. Onun içindә bir se vinc dә vardı. Bu
gün bir fәhlәnin yerinә işlәyib pulun yarı sını götürmәk, gedib tәzә әt almaq,
yaxşıca bazarlıq etmәk, axşama bir kabab çәkmәk istәyirdi. Sabah axşam
süfrәdә nә desәn, olacaq, bacılarıyla, arvadıyla ürәkdәn deyib gülә cәydi.
Ocaq çatacaq, әti özü şişә çәkib manqalın üstünә dü zәcәk, әlini üzünә tutub
istidәn qorunacaq, tüstü, әtin qoxusu bütün qonşulara yayılacaqdı. 419
Köçәri onlara çatıb:
– Salamәleyküm! – dedi.
– Ay sabahın xeyir!
– Hәmişә sәn gәlәsәn, qәqeş!
Әllәri plaşın cibindә, ucaboy, arıq, qaşları uzun vә çallaşmış direktor
gözlәrini bir an Köçәriyә dikib, tez dә çәkdi. Köçәrinin qanı qaraldı. Yaxşı
bilirdi ki, parkın drektorundan tutmuş bütün sürücülәrә kimi, birinin dә
ondan xoşu gәlmir. O, bunu bir neçә yerә yozdu. Köçәri yaz, yay ayları çox
yaxşı geyinirdi, bәlkә, elә buna görәydi, bәlkә dә, qaraqabaqlığına, yaxud
onlara qaynayıb-qarışa bilmәdiyinә görәydi?..
Sürücülәrdәn biri:
– Qәqeş, ha gәlib-gedirsәn, bәs haçan bizdәn yaza ceysәn?
Köçәri hirsini boğub:
– Mәn yazan deyilәm, özü dә bizim toplumuza incәsә nәtdәn yazırlar.
– Nә incәsәnәt?
Başqa bir sürücü:
– Alә, oxu da, savadsız, bilmirsәn mınnarın qәzeti nәdi?
Әllәri yekә, irişapkalı kök bir sürücü:
– Mınnar Çaykovski yazır dә...
– Ay aton rәhmәt...
– Zeynәbdәn nöş yazmursuz?
– Sәn heç baxmısan, bılar zurna-balabannan tutmuş klarnet, nağara,
artis-martis, nә bülüm serenada, balalayka, muğamat, nә gәldü yazullar. Elә
döyül, bacoğlu?