Page 922 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû

Keçiddә

özәtçi otağındakı xәbәrdarlıq zәngi uzun-uzadı sәslәndi. Çәr -
kәz ayağa qalxıb qapını açdı. Tәlәsmәdәn, arxayın addım larla
Gşlaqbauma tәrәf yeridi. Çarxın dәstәyindәn yapışıb fırladı.
Şlaqbaumun ala-bula qolları aşağıya endi. Sağ tәrәfdәn gәlәn “QAZ-51”
markalı yük maşını şlaqbaumun lap yaxınlığında yerә mıxlandı. Sürücünün
böyründә әylәşәn adam kabinәdәn çıxdı, maşının ayaqlığında dayanıb
çağırdı:
– Qohum, yolumuzu kәsmә, qaldır bu dirәklәri. Onsuz da qatarın izi-
tozu görünmür.
Çәrkәz bu adamı o dәqiqә tanıdı. Әmrah kişi idi. Qonşu kәnddә yaşa -
346 yırdı. Çәrkәz arıq, sısqa bәdәnini şax tutub maşına baxırdı. Elә bil heç
Әmrah kişinin sözlәrini eşitmәmişdi.
– Yol ver, Çәrkәz, yol ver! Әrәbzәngilik elәmә.
Çәrkәz gözlәrini dolandırıb onun üzünә baxdı.
– Әmrah kişi, bu, dәmiryol işidir. Şlaqbaum endi qurtardı. Bir dә qatar
keçәndәn sonra açılmalıdır.
Azacıq keçdi. Yük qatarının qulaqbatıran fiti eşidildi. Nәrilti-gurultu
ilә gәlib ötdü. Yer tәrpәndi, parovozun tüstüsü bir anlığa payızın tutqun
havasını daha da qatılaşırdı. Yolun qıraqlarındakı kağız parçaları, qurumuş
yarpaqlar qatarın getdiyi sәmtә doğru uçuşdu. Şlaqbaumun zolaqlı qolları
qalxdı.
Maşın dәmiryolunu keçib dayandı. Әmrah kişi kabinәdәn yerә düşdü.
Ağır, iri addımlarla Çәrkәzә doğru yeridi.
– Qohum, ayda-ildә bir söz dedik, onu da yerә saldın. Yәni çoxdan
belә intizamı sevәn olmusan?!
Çәrkәz altdan-yuxarı ona baxdı. Başını buladı.
– Әmrah kişi, yenә deyirәm: dәmiryol işindә möhkәm qayda-qanun
var. Onu pozmaq olmaz.
Bir-birinin üzünә baxıb qaldılar.
– Daha nә sözün var, Әmrah kişi?
– Sözüm çoxdu, kişiqırığı.
Çәrkәz bu sözdәn alındı. Yaşca Әmrahdan kiçik olsa da, istәdi ona
tutarlı bir cavab versin. Ancaq hövsәlәsini basdı. Az-az görüşdüyü bu
ağsaqqal adamla üz-göz olmaq istәmәdi.
– Sözün nәdir, әşi?