Page 882 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû

Yaz idi, imtahanlarımız başlanmışdı. Mәn sәnә öz istәyimi söylәdim.
Dedim, Odessaya gedib, Ali Dәnizçilik mәktәbinә girmәk istәyirәm.
Razı olmadın: “Gözümün qabağında ol, balam mәnim. Beş bacının
bircә qardaşı, evimizin kişisi sәnsәn” – dedin.
Taleyin qismәtinә bax, ana. Ömrümdә ilk dәfә sәnin istәyinin әksinә
çıxdım. Dәnizçi olmuşam, mәnim anam. Üzürәm... Әzәlcә sualtı qayıqların
görünmәz, dәrin yolları ilә düz 5 gün dolandıq. Sonra hәrәmiz bir diyara
tuş olduq.
Kimi Şah dilindә üzә çıxdı, kimi Türkanda. Axı, dәniz ölü saxlamır;
şaq qalayıb baş bir yana, bәdәn özgә yana atmışdılar, itib bataq. Çıxansa var -
dı. Bullada vertolyotlar alçaqdanca güllә yağdırır, dәlib deşirdi, getsin alta.
Türkan balıqçıları gördü. Kәnd duyuq düşdü. Balıqçılar qayığa minib
gәldilәr. Xәzәrә yiyәlәnmiş keşikçi katerlәr pusquda imiş. Balıqçı da, onun
gördüyü dә yoxa çıxdı...
306
Bir dәqiqә. Ana, bircә dәqiqә. Bu dәnizdә nә çox suiti varmış... Gör
sә nin dәnizçi oğlun bir qol, bir qıçla necә şütüyür!
Dәnizә qar yağır. Kiçik çillә girir bu gün. Kiçik çillә böyük çillәyә
deyib: “Mәn sәnin vaxtında gәlsә idim, gәlinlәrin әlini sәnәyin qulpunda
dondurardım”.
Qarşıdan yaz gәlir.
Dәnizә qar yağır, başıma qar әlәnir. Xәzәr Dәrbәnd altında necә burul -
ğanlı imiş. Bizә daha nә qar әsәr edәr, nә külәk. Nә dalğalar batırar, nә fır -
tına susdurar.
Yamacda Dәrbәnd mayağı yanır. Dalğaların qucağında sahilә üzürәm.
Allah üzümә baxar, qәdim Azәrbaycan şәhәrinin sakinlәri görәr mәni.
Görsәlәr, xilas edәcәklәr.
Bacılarımı öp, mәni gözlәmә.
Sәnin dәnizçi oğlun.
1 fevral 1990-cı il”