Page 876 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 876

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû


                    tәhәr olub Mursaqulu elә xәbәrnәn gedib sovxoza? Sәni doğrudanmı
                    çıxardıblar işdәn?
                        – “Çıxarıblar” yumşaq sözdü, dayı. Qovublar.
                        – Nә üstә?
                        – Rüşvәt üstә.
                        – Sәni böhtana salıblar?
                        – Yox, dayı. Böhtan deyil.
                        – İnanmıram!.. Dünya dağılsa da inanmaram!
                        – Çox nahaq... Sürdüyüm maşını da bax o televizoru... soyuducunu da
                    bu evdә nә görürsәn, bax bu padpisnoy kitablaracan, hamısını rüşvәtnәn
                    almışam. Maaşla yaşayan kimdir indi, dayı?   Dolanmaq olmur... İçәrim dә -
                    yi şib, dayı. Çox dәyişib...
                        – A sәnә qurban olum, bu evdәkilәri mәnim öz gözümün qabağındaca,
              300   qayınatayın puluna almadınmı?! Niyә zülm elәyirsәn mәnә?! Zemfira
                    balanın cehizi deyilmi bunlar?!
                        – Yox, dayı. Adını cehiz qoymuşam.
                        Şәppәli son dәfә:
                        – İnanmıram! – dedi. – Rüşvәtxorun bax burasında – qaşqasında möhür
                    olur!  Әlini alnına vuranda ovcu qәribә, qatı tәrә bulaşdı. Yenә dә alt dodağı
                    çimildәşirdi. – Sәndә mәn möhür görmürәm!
                        Mәmmә nәyә isә tәәssüflәnәn kimi, yenә köksünü ötürdü.
                        – Möhürü mәnim әmәk kitabçama vurublar, dayı. – dedi. – “İşdәn
                    kәnar edilsin”. İmza. Möhür.
                        Şәppәli onda tәzә sezdiyi laqeyd – soyuq görkәmlә:
                        – Siqaret çәkmәkdәn dilimә zәhәr çöküb, – dedi, – yemişlәrin
                    şirindirmi, dayı?
                        Şәppәlidәn sәs çıxmadı. İndi o da ayaq üstә idi. Mәmmә mәtbәxә keçib
                    nimçә, çәngәl, bıçaq gәtirәndә dә, yemәk otağına qayıdıb yemiş kәsәndә,
                    sәliqә ilә doğrayıb “hava yaman istidir, amma sәn istiyә baxan deyilsәn,
                    içәndә içirsәn”, – deyib soyuducudan araq çıxaranda da Şәppәli uşaq kimi
                    addım-addım onun arxasınca yeriyir, birdәn-birә dәyişmiş – donuq, demәk
                    olar ki, tamamilә ifadәsiz gözlәrlә onun hәrәkәtlәrini izlәyirdi.
                        Mәmmә iki qәdәhә araq süzdü. Öz qәdәhini götürdü.
                        – İçәk, dayı... Yayda mәn dilimә içki vurmuram. Amma sәn gәlmisәn,
                    içmәmәk olmaz... Bәlkә, aclığın var? İstәyirsәn bir yana gedәk? Parka?
                    “Drujba”ya! Hә?
                        Şәppәli dillәnmirdi. Daha hәr şeyi dәrk etmişdi. “İşıqlı dünyasının”
                    qaraldığını, yox olub, nağıla, әfsanәyә çevrildiyini başa düşmüşdü.
                    Mәmmәyә yox, indi Şәppәli elә bil boşluğa, heçliyә baxırdı.
   871   872   873   874   875   876   877   878   879   880   881