Page 875 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Èña Höseynov

– Nә rüşvәt?! Başına at tәpib?!
Qadın әllәrini belinә qaldırdı.
– O doxdur, Orucoğludur, nәdir, kababının tüstüsündәn gözümüz kor
olub! Özü dә süpürgә çöpü, napnazik, bilmirsәn harasına yeyir!..
Şәppәli özünü içәri salıb bayaqkı yerindә – divanda oturmuşdu, dalan-
dar isә hәlә dә danışırdı.
– Mәmmә, qurbanın olum, mәn daha dözәmmirәm! Başını qaldır mәnә
bir kәlmә de!
– Mәn başa düşәmmirәm, dayı.
Şәppәli buna tәәccüb elәdi:
– Nәyi?.. Nәyi başa düşәmmirsәn, a qurbanın olum?
– Mәnim rüşvәt yediyimi indi bilmisәn?
Mәmmә yenә siqaretini sümürdü. Tüstü dağıldı. Amma Şәppәli
hamanca, illәrlә alışdığı, ağbәnizli, sakit baxışlı, zәrif, göyçәk Mәmmәsini 299
gördü. Әn dәhşәtlisi bu idi ki, Mәmmә hәmişәki kimi gülümsәyirdi.
Şәppәli udqundu.
– Yalandır!
– Nәdir yalan olan, dayı?
– Sәn alan adama oxşamırsan!..
– Oxşamaq üçün necә olmalıyam ki?
– Mәn sәnә dedim, haram yeyәn adam dәyişirik olur. Yerişinәcәn,
oturuşuna-duruşunacan, gözünün içinәcәn!
– Mәndә dәyişiklik görmürsәn?
– Görmürәm!
– Bir yaxşı-yaxşı bax.
– Görmürәm! – deyә Şәppәli inadla tәkrar edәndә Mәmmә köksünü
ötürdü.
– Görmürsәnsә, demәk, dәyişiklik mәnim içәrimdәdi, dayı. Buna nәdir
sözün?
– Sözüm әvvәlkidi: inanmıram! Necә ola bilәr ki, sәn elә şey eliyәsәn,
mәnim xәbәrim olmaya?!
– Mәni tәәccüblәndirәn dә elә odur dә, dayı. Bir saatdı danışırsan,
baxıram ki, görәsәn, nә olub bu kişiyә. Birinci rüşvәti mәnә sәn özün
vermәmisәn?
– Mәn?! Sәnә – rüşvәt?!
– Birinci dәfә sәn mәnә quzu vermisәn. Yadındadır? Sonra da ki,
erkәklәr!
– A sәnә qurban olum, mәni niyә öldürürsәn! Mәnnәn belә zarafat
elәmә!.. Quzu! Erkәk! Hı!.. Mәnә de görüm, hansı dili qurumuş deyib, nә