Page 824 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû

Tamam doldu mücrü.
Ana oxşadı mücrünü. Oxşadı... Qızlıq çağları... gәlin köçdüyü anlar,
anasının dediyi “Gәlin mücrüsüz olmaz!” sözlәri... әr hәdiyyәlәri... amansız
ehtiyacla dәhşәtli vuruşmalar... uşaqları yatırandan sonra tökdüyü göz
yaşları, boğuq hıçqırıqlar... göz qabağına gәldi. Çox şeylәr gәldi, çox
şeylәr!..
Mücrünü öz yerinә qoyanda anaya o indi ağır, әvvәlkindәn qat-qat ağır
gәldi...
Ana yanılmamışdı. O sәrvәt hara, bu sәrvәt hara?!

Ad
248

N әnәlәr ilk nәvәlәrinin adqoydu gününü tәntәnәli keçirsinlәr
deyә, bütün qohum-әqrәbanı, tanış-bilişi çağırmışdılar.

Yeyib-içdikdәn, çalıb-oynadıqdan, deyib-güldükdәn sonra әsl mәtlәbә
keçdilәr. Mübahisә dә elә buradan başladı. Qız adamları ilә oğlan
adamlarının sözü düz gәlmirdi. Körpәnin ana nәnәsi, xalası bir ad, ata
nәnәsi, bibisi başqa bir ad tәklif elәyirdilәr. Söz yox, bu adlar da müzakirәyә
qoyulur, hәrәsinә bir irad tutulurdu: yaxşı sәslәnmir, “modnı” deyil, dilә
yatmır...
Mübahisәdә tәkcә ev yiyәsi, yәni körpәnin ata-babası Mürsәl iştirak
elәmirdi. Sakitcә bir yanda durmuşdu, danışanlara qulaq asırdı. Bu, deyәsәn,
körpәnin ana nәnәsinin nәzәrindәn qaçmamışdı. O, Mürsәl babanı öz
tәrәfinә çәkmәklә mübahisәdә udacağını düşünüb sevindi; fürsәti әldәn
qaçırmasın deyә, tez ona müraciәt etdi:
– Mürsәl qardaş, bәs sәn niyә bir söz demirsәn? Belә olmaz aaa!.. Bir
de görәk sәn hansı adı bәyәnirsәn, hansını bәyәnmirsәn. Mәn sәnin
“vkusuna” heç şübhә elәmәmişәm. İndi nә desәn, gözüyumulu razı
olacağam. Hә, bir danış görәk, bizi nigarançılıqdan qurtar...
Mürsәl düşüncәli, sualla dolu nәzәrlәrini әvvәlcә ona müraciәt edәn
nәnәnin, sonra arvadının üzündә gәzdirib dedi:
– Mәn bayaqdan sizi dinlәyirәm, mәnim әzizlәrim! Nahaq mübahisә
elәyirsiniz, özünüzü yorursunuz. Bir şair bu barәdә gözәl deyib. O deyib ki,
uşaqlara qoyduğumuz ad şәrti addır, müvәqqәtidir, birini digәrindәn
ayırmaq üçündür. Yaddan çıxarmayın ki, çağa әsl adını böyüyәndәn sonra