Page 795 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Èñmayûl Øûõëû

dağılmışdı. Keçәl Xondulu porsuq kimi qızarmışdı. Qollarını çirmәmiş,
köynәyinin yaxasını açmışdı. Şalvarının üstündәn tumanbağısı sallanırdı.
Gözlәri pişik gözü kimi parıldayırdı. Qapı açılanda boynunu içәri çәkib be-
lini donqarlandırdı vә qan hәrisi vәhşiyә dönәrәk yay kimi gәrildi. Bircә atı
da keçsә, irәli atılacaqdı. Süleymanın beyni uğuldadı vә gözlәrinә qan
sağıldı. Naqanı çıxartmağı ilә tәtiyi çәkmәyi bir oldu. Şaqqıltı qopdu. Dal-
badal, altı dәfә...
Bayırda at fınxırdı. Ayaq tappıltıları vә qarışıq sәslәr eşidildi. Sonra
qara damın qapısı cırıltı ilә açıldı. Qapı aralanan kimi içәri soxulan işıq
zolağı damın yarıqaranlıq havasını qılınc kimi doğradı, divarda süründü vә
taxtın üstündә uzanmış Süleymanın üstünә düşdü, qapı örtülәn kimi dә yox
oldu. İlyas dik atıldı. Qarlı havadan sonra gözü qamaşan vә evin ortasında
dayanıb boylanan Rәşidi görәndә qan beyninә sıçradı. Amma Qaçaq Süley-
man yerindәn tәrpәnmәdi. Gözü qaranlığa alışandan sonra qollarını açıb
üstünә yeriyәn Rәşidә әhәmiyyәt vermәdi. Mütәkkәyә dirsәkli halda uzandı, 219
bir azca ayaqlarını yığıb, taxtın aşağı tәrәfindә ona yer elәdi. Rәşid pәrt olsa
da, üstünü vurmadı, ayaq tәrәfdә oturdu. Onlara çay gәtirdilәr. Yalnız bun-
dan sonra Qaçaq Süleyman başını qaldırıb qonağın üzünә baxdı:
– Kürkünü soyun, soyuq dәyәr.
Onun sakit, amiranә sәsi Rәşidi çaşdırdı. Gözü Süleymanın üzündә
qımışa-qımışa kürkünü çıxartdı.
– Deyirlәr kәndinizdә toy var?
Qәfil sualdan Rәşid diksindi. Stәkanı nәlbәkiyә qoyub qaçağın üzünә
baxdı. Bilmәdi nә desin.
– Niyә dinmirsәn?
Rәşid tәlәsik cavab verdi:
– Var.
– Kimin toyudur?
– Murad kişinin dığası İlyasın. – Rәşid elә bil dirçәldi. Qaş-gözünü
oynadıb sözünә davam etdi. – İndi hәr qor-qoduq adam olub ortaya düşüb.
Başın haqqı ona dağ çәkәcәm.
İlyas dözmәdi. Küncdәn çıxıb irәli gәlmәk istәdi. Amma Süleyman
gözünü ağardıb onu yerindә oturtdu. Deyәsәn, Rәşid heç onu görmürdü.
– Fikrin nәdir?
– Elә bu gecә qızı onun әlindәn alacam.
– Araya qan düşmәyindәn qorxmursan?
– Nәdәn qorxacam? Dalımda dağ kimi dayanıbsan.
Qaçaq Süleyman papağını çıxardıb dizinin üstünә qoydu. Fikirli-fikirli
başını ovxaladı. Ortalığa çökәn sükut xeyli çәkdi. Birdәn onun qaqqıltısı
divarda şaqqıldadı. Rәşid dә ona qoşuldu, Gözlәri yaşarıncaya qәdәr
güluşdülәr.