Page 739 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 739

Mehdi Höseyn


                – Buyurun, bәyәndiyiniz yerdә oturun, – deyә stolun arxasındakı
            skamyada әylәşdi.
                Mәn dә usta Heybәtlә yanaşı onunla üzbәüz oturdum.
                Söhbәti usta Heybәt başladı:
                – Orda-burda niyә kölgәmi qılınclayırsan, balam? Nә vaxtdan bәri
            dalda danışmağa öyrәşmisәn?
                Usta Pirvәli özünü eşitmәzliyә vurdu. Aşağı әyilib, çantasından tәzәcә
            ütülәnmiş, sarı haşiyәli çay dәsmalını götürdü vә sәliqә ilә qatlayıb,
            çaynikin üstünü örtdü. Mәnә elә gәldi ki, qonaqlarına çay vermәmiş söhbәtә
            girişmәk heç könlündәn deyildi. Ancaq Heybәt tәlәsirdi. O, heç birimizә
            müraciәt elәmәdәn, yenә eyni incik halda soruşdu:
                – Bilmәk olmaz ki, mәnim günahımın adı, nәdir? Yaxşı, bu çayniki az
            qurdala. Mәn bura çay içmәyә gәlmәmişәm, termosum doludur...
                – Mәn çayı özüm üçün qoymuşdum, sәnә zorla içirtmәyәcәyәm!.. –     163
            deyә Pirvәli dә rәqibinin üzünә baxmadan tütün qutusunu çıxartdı, kәhrәba
            rәngli saçaqlı tütündәn bir xışma götürüb, qәzet kağızında uzun vә yoğun
            bir papiros eşdi. – O ki qaldı kölgәni qılınclamağıma, bu barәdә tamam
            yanılmısan, özün dura-dura kölgәni niyә qılınclayıram?
                – Niyә axı, nә sәbәbә?
                – Tәlәsmә, bu saat hamısını deyәcәyәm. – Pirvәli, qәsdәn ağır-ağır,
            tәmkinli bir әda ilә danışırdı, elә bil bununla da usta Heybәtin sәbir kasasını
            daşdırmağa çalışır vә bundan qәribә bir zövq almaq istәyirdi. Papirosunu
            çaxmaqla yandırıb, iki-üç dәfә dәrindәn qullab vurandan sonra, yenә eyni
            arxayınlıqla sözünә davam elәdi: – Bilmirәm sәnә kim nә deyib, amma öz
            dilimdәn eşitsәn yaxşıdır.
                Mәn özümdәn arxayındım. Usta Pirvәli ilә söhbәtimizin mәzmununu
            ona demәyә nә imkan tapmışdım, nә dә belә bir fikrim vardı.
                – Mәnә xәbәr verәn öz qarın olub... Dünәn zәng elәmişdim, deyirdi
            ki, radioda yüz yol sәni tәriflәyәndә, bir yol da Pirvәlini tәriflәsәlәr, Allaha
            xoş getmәz. Sonra da başladı ki, axırda bir-birinizә düşmәn olacaqsınız...
            Әgәr evdә bu barәdә söhbәtiniz olmayıbsa, qarın dünyasında belә demәzdi...
            Mәnә hәr dәfә ordendәn, addan verilәndә, hamıdan әvvәl sәn gәlәrdin, lap
            dәnizdә dә olsaydın, telefonla tәbrik elәyәrdin... On gündür poçtalyonlar
            evimin kandarını ağardıblar. Bәs niyә sәndәn sәs çıxmır?
                – Bura bax, a kişi... gәlsәnә qanımı qaraltmayasan. Qara mәni basınca,
            mәn qaranı basım, buna deyiblәr, ha... Nә düşmüsәn üstümә?
                Usta Heybәtin sümüklәri çıxmış yanaqları kül rәnginә çalırdı. O, tez-
            tez müsahibinin sözünü kәsmәyә meyillәnir, amma, deyәsәn, yalnız mәnә
   734   735   736   737   738   739   740   741   742   743   744