Page 722 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 722

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû


                        Artıq bu sözlәr Әlövsәti sancmadı, zira bu sözlәr onun könlünün
                    yeganә yavığı, yeganә tәsәllisi olan bacısının ağzından ağlar nәfәs, titrәk
                    sәslә çıxmışdı.
                        – Qardaş, ağlama – deyә Zeynәb dodaqlarını onun alnına yaxınlaşdırdı,
                    çocuk hönkürtülәriylә sarsılan o başı, yanıq ürәyinin üzәrinә sıxdı. Darlaşan
                    nәfәsi hıçqırıqlar hәncәrәsindә boğulub bәbәklәrindә yaz yağışına döndü.
                    Bu sakit göz yaşları gögsü üzәrindә ağlayan, qәlbi üstündә yanan bir dәrdi
                    avıtmaq üçündü.
                        O, indi otuz beş yaşlı bir әrkәyә yox, kiçik, aciz, zәif, yazıq olmuş qar -
                    daşına ağlayırdı.
                        – Şükür sәnә, ay Allah, nә üçün sәni istәyәn bәndәnә rәhmin gәlmәyir.
                    Budur sәnin yolunda hәr şeydәn keçәn adamın axırı.
                        İki gün idi ki, Sofidәn bir xәbәr yox idi. Әtraf kәndlәrә adam gön -
              146   dәrdilәr; soraq verәn olmadı. Milis idarәsinә bildirdilәr. Yenә bir nәticә
                    çıxmadı.
                        Nihayәt, üçüncü günü, Sofinin kitablarının arasından bir kağız tapdılar.
                    Kağızda karandaşla yazılmışdı:
                        – Әmma bәd cәddimi yuxuda gördüm, çünkü mәni istәyirdi getmim,
                    әlbәttә, mәndәn nigaran qalmayasız.
                                                                   Baki әddua Әztәrәf Sofi
   717   718   719   720   721   722   723   724   725   726   727