Page 209 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Mÿdinÿ Gölgön

Qoşma

Amandır, toxunma qәlbimә qafil,
Yandırıb sinәmi söz asta-asta.
Qoy axsın gözümün yaşları sel-sel,
Sönsün sinәm üstә köz asta-asta.

Hәsrәt duyğuludur gecәm, gündüzüm,
Mәn eldәn, obadan necә әl üzüm.
Aylar, illәr ötür yoldadır gözüm,
Elә deyirlәr ki, döz, asta-asta. 209

Keçdi neçә bahar, keçdi neçә yaz,
Ömrümdә olmadı ürәyimcә, yaz,
Bir daha cavanlıq qapımı açmaz,
Düşdü öz tovundan köz asta-asta.

Dedilәr vüsaldır dәrdinә әlac,
Kimsәyә nә yalvar, nә dә ki, әl aç.
Oldum vüsalına yenә tәşnә, ac,
Qәmim birdi, oldu yüz, asta-asta.

Gülgün, ürәyini açma hәr kәsә,
Qaysaq tutmuş yaran çıxmasın üzә.
Günlәri, ayları çevirib sözә
Şeir dәftәrinә düz, asta-asta.