Page 202 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 202
Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû
Onun hәr güşәsi bir xatirә, bir canlı kitab,
Keçilәn yolları hәrdәn bizә andırdı muğam.
Su çilәr kinli ürәklәrdә qәzәb tonqalına,
Neçә qәsdin önünü kәsdi, dayandırdı muğam.
O, ürәk yanğısı, göz yaşları, bir çәngә bulud,
Oyadıb yaddaşı, vicdanı utandırdı muğam.
Dәfn edin siz mәni Zabul segahın mayәsinә,
Deyirәm, bәlkә, mәni bir gün oyandırdı muğam.
Çox kitablar oxudum, zәnn elәdim, bәxtiyaram,
202
Mәnә çox mәtlәbi ahәstәcә qandırdı muğam.
Vicdan şahidliyi
Hәrdәn әzab satar, qәm alar mәni,
Mәnim bu dünyada çox xatam olub.
Sәhvlәr, qüsurlar, xatalar mәni
Yenidәn yaradan öz atam olub.
Xatalar üstündә boy atmışam mәn,
Özümü yenidәn yaratmışam mәn.
Sәhvimә, xatama hamıdan qabaq
Şahid dә, hakim dә vicdandır ancaq.
Belә bir mәqamda vәkil lal olur,
Haqq kәsir, yalansa payimal olur.
Şahidim, vәkilim, hakimim dә mәn,
Qaçmaq mümkünmüdür bu mәhkәmәdәn?
Vicdan şahidliyi! Könüllü dustaq!
Özündәn könüllü intiqam almaq!
Vicdan şahidliyi! Bir hökmdartәk
Özünә çәkdiyin öz sinә dağın.
Vicdan şahidliyi! Özünü görmәk,
Özünün özünә tәslim olmağın.
