Page 1151 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 1151

Afaq Mÿsud


            әrazidә – bu dünyanı nә vaxtdan bәri isә tәrk edib şәffaf bәdәnlәrlә aramızda
            dolaşanların arasında idi?..
                Qocanın neçә aydan bәri boğulub ölә-ölә mәndәn gizlәdiyi sirlәri,
            deyәsәn, özü özünә açılmaq istәyirdi…
                – …hә… hә.. – qoca indi dә nәdәnsә yanıb yaxıla-yaxı la, әsәbi-әsәbi
            nәrildәyirdi, ifadәsiz bәbәklәri, cәrәyana qoşul muş elektron kürәciklәrtәk,
            gözlәrinin içiylә hәrlә nirdi… – …sәn elә fikirlәş… sәn saydığını say…
                Mәn çarpayıya yaxınlaşdım vә qocanın üzünә yaxından baxdım.
                …Qocanın bәbәklәri içinin qızdırmasından, ya elә bil nәyinsә ağırlığı
            altında әzilib, әriyib ağara qalmışdı…
                …Sәidә ehmalca yatağın kәnarına oturub, atasının әlini әlinә aldı…
                – Bala, sәn orda oturma – әmioğlu dedi. – Keçinәr, qorxarsan.
                Әmioğlunun bu sözündәn sonra qocanın halı lap çöndü. O, üzünü di-
            vara çevirib, kamança sәsini andıran qәribә iniltilәrlә inildәmәyә başladı…  575
                Sәidә sәksәnib ayağa sıçradı, doluxsunub sәssiz-sәssiz ağladı, sonra
            üzünü yana çevirib o biri otağa keçdi.
                – …yığışdırın bu adamları burdan!.. – qoca indi dә üzüdivara sayıq la -
            yırdı, – …keçin burdan… keçin-keçin! Burda dayanmaq olmaz!..
                Әmioğlu mәnә, mәn ona baxdım…
                – Sayıqlayır, bala, qorxma  – әmioğlu dedi. – Hәlә çәkәcәk.
                – Demәk, hәlә astanada deyil?.. – soruşdum.
                Hәyәcandan başımı itirmişdim…
                – Yox hәlә… – әmioğlu gözü qocada, qәtiyyәtlә dedi, sonra başını
            qaldırıb qәribә gümrah ifadә ilә әvvәl mәnә, sonra bayaqdan bәri televi-
            zorun qabağında oturduğu yerdә yatan uşağa baxdı.
                …Çarpayıya yaxınlaşıb yaxındakı kәtilә әylәşdim, әyilib qocanın
            üzünә lap yaxından baxdım:
                – Burnunun ucu nazilib, hәm dә ağarıb, – dedim. – Anam da canını
            tapşırmağına bir saat qalmış belәydi.
                Bu sözümdәn, üzü divara uzanmış qocanı sanki ildırım vurdu… aramla
            kürәyi üstә düşüb üzünü mәnә çevirdi, göz qapaqlarını aralayıb gözümün
            içinә baxa-baxa, yazıq-yazıq:
                – Nә istәyirsәn mәndәn, bala?.. – pıçıldadı.
                Mәn dәhşәt içindә ayağa sıçradım… Әmioğlu da mәnimlә bir ayağa
            qalxdı:
                – Qorxma, bala, sayıqlayır, – dedi. – Can üstә belә şey lәr olur.
                Qocanın ifadәsiz gözlәri hәlә dә mәnә zillәnmişdi... Bu gözlәrin
            dәrinliyindәn pәsdәn eşidilәn canavar ulartısını andıran qorxunc, sarımtıl
            işartılar sezilirdi…
   1146   1147   1148   1149   1150   1151   1152   1153   1154   1155   1156