Page 104 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 104
Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû
Dumanlı dağlara gәlәn suala,
Bir cavab almamış soralı Göy göl!
Bulunmaz dünyada bәnzәrin, bәlkә,
Zәvvarın olmuşdur bir böyük ölkә,
Olaydı könlümdә bir yaşıl kölgә,
Düşәydi sinәnә yaralı, Göy göl!
Sәnin gözәlliyin gәlmәz ki, saya,
Qoynunda yer vardır yıldıza, aya.
Oldun sәn onlara mehriban daya,
Fәlәk büsatını quralı, Göy göl!
104
Kәsin eyşi-nüşi, gәlәnlәr susun,
Dumandan yorğanı, döşәyi yosun.
Bir yorğun pәri var, bir az uyusun,
Uyusun dağların maralı Göy göl!
Zümrüd gözlәrini görsünlәr deyә,
Şamlar boy atmışdır, uzanmış göyә.
Keçmişdir onlara qәzәbin niyә?
Düşmüşlәrdir sәndәn aralı, Göy göl!
Dolanır başına göydә buludlar,
Bәzәnmiş eşqinlә çiçәklәr, otlar.
Öpәr ayağından qurbanlar otlar,
Ayrılıq könlünü qıralı, Göy göl!
Bir sözün varmıdır әsәn yellәrә,
Sifariş etmәyә uzaq ellәrә?..
Yayılmış şöhrәtin bütün dillәrә,
Olursa qoy olsun haralı, Göy göl!
