Page 607 - 1-ci cild

Ìèøåë Ôåðìî
Fransua. Buraxmayacağam! Eşitdin? Mənə deməsən ki…

Fransua anasını görüb sözünü yarımçıq kəsir.

Ana (Pinkiyə). Necə? Siz gedirsiz?
Dominika. Fransua, burax məni!

Ana otağın o biri başında dalaşanları görür.

O!.. Uşaqlar!.. Dəli olmusuz?.. Ayıb deyil sizə?
Dominika (hədəylə). Buraxmırsan, hə?
Ana. Fransua, bu saat burax onu!
Fransua bir neçə dəfə qızın başını yerə döyəcləyib ayağa qalxır.

Fransua. Yaxşı, eybi yox… gözləyərəm…
Ana. Fransua!.. Əzizim!..
Dominika (ayağa qalxaraq). Baxarsan, mənim əziz
qardaşım, baxarsan!.. Bunu sənə bağışlamayacağam!
Fransua. Yaxşı! Səninlə söhbətimiz qalsın sonraya!
Ana (Pinkiyə). Onların əvəzinə mən xəcalət çəkirəm…
Dominika. Baxarsan, sənə nə edəcəyəm!..
Fransua. Sən özündən muğayat ol!..
Dominika (öz otağına tərəf gedərək). Baxarsan, əzizim,
baxarsan, sənin başına nə oyun açacağam!..

Dominika otağına girib ardınca qapını çırpır.

Fransua. Oyunu mən sənin başına açacağam! Sənin
saçlarını yolacağam!..

Ana. Əzizim! Bu nə dəhşətli sözlərdir, deyirsən?
Fransua (dodaqaltı mızıldanaraq). O, məni əsəbiləşdirir
də…

Fransua öz otağına keçmək istəyərkən güzgüyə baxır.

607