Page 415 - "Bildirçin və payız"

Ùåêàéÿëÿð

әlavә etdi: – Özü doğa bilmәsә, mәcbur qalıb, әmәliyyat
elәyәcәyik.

– Əmәliyyat?!
– Niyә dә yox? Ürәyi sapsağlamdır, heç bir ciddi
xәstәlik keçirmәyib. Sizә axırıncı dәfә demişdim axı,
yaxşı olar, yoldaşınız hamilә qalmaya.
Saqr bir qәdәr duruxdu. Sonra qәbul otağına
yollandı; orada gözlәyәn çoxsaylı qohumlar xәbәri
tәşviş içindә qarşıladılar. Hamı qadının palatasına
keçdi, lakin onun dәrin yuxuya daldığını görüb, geri
qayıtdılar. Saqr özünә yer tapa bilmirdi. Bir yerdә
dayanmayıb, yalnız hәrәkәt etmәyә böyük ehtiyac
duyurdu. O, “Doc”una әylәşib, hәmkarları ilә adәtәn,
oturduqları vә sübh tezdәn kimlәsә qarşılaşmayacağını
güman etdiyi “Günәş” kafesinә yollandı. Lakin kafenin
girәcәyindә kimsә onu bәrkdәn sәslәdi. Dostu idi.
Payız buludlarının üzdüyü açıq sәma altındakı terrasda
әylәşdilәr.
Cәmil әz-Ziyadi özündәnrazı halda stulda oturub
Saqrı gözlәyirdi. Yekә qarnı lovğalığını bir az da gözә
soxurdu. Onun Saqrla dostluğunun tarixçәsi ibtidai
sinfә gedib çıxırdı. Ən qızğın teatr pәrәstişkarlarından
idi, demәk olar, gününün әksәr hissәsini tamaşalara
baxmaqla keçirirdi. Saqr bu an ürәyini boşaldacağı
adam axtarırdı.
– Sәn canın, bir fincan kofe sifariş elә, yoxsa bu
dәqiqә huşumu itirәcәyәm.
Cәmil onun dediyini elәyib cәld maraqlandı:
– Nә isә pis bir şey olmayıb? – Hәkimin sözlәri
Saqrın qulağında әks-sәda verdi, amma deyәsәn,

415