Page 409 - "Bildirçin və payız"

Ùåêàéÿëÿð

dәstә dә gәtirdilәr – onların әksәriyyәti zibil qabları
yığanlar vә çәkmәsilәnlәr idi. Hamısı da İbrahim
dayını tanıyırdı. Dediklәrinә görә o, hәr zamankı
yerindә әylәşib, qabağına qoyulan kofedәn qurtumlayar
vә gözlәrini ingilis gözәlindәn çәkmәzdi. Hәmin ingilis
gözәli isә, qızılı saçlı, mavi gözlü, lotereya biletlәri
satan xanımıymış. Vaxtilә o da zibil qabları yığmaqla
mәşğuluymuş vә deyilәnә görә, birlikdә olmadığı kişi
qalmayıbmış...

Bir dәfә tәsadüfәn bu gözәlçәni küçәdә görәn
İbrahim dayı onun “Fuad” kafesindә işlәdiyini öyrәnir
vә elә o vaxtdan da axşamlar burda oturub, ona
“azarkeşlik edir”. Hәmin bu qadın da tanımadığı
kişinin ona vurulduğunu göydә tutur vә bunu küllü
alәmә yayır. Ətrafındakılar qocanı әlә salmağa
başlayırlar. Lakin o, ehtirasın isti ağuşuna düşdüyündәn,
deyәsәn, heç nә görmürmüş. Qadınsa bir dәfә İbrahim
dayının varlı-karlı olduğunu vә onunla evlәnmәyә
hazırlaşdığını hәr kәsin yanında bәyan edir...

Polis kәlәfin ucunu tapdığını güman edirdi. Lakin
heç kimin ağlına da gәlmәzdi ki, kәlәfin görünmәyәn
ucu Əbu Kirә1 qәdәr gedib çıxırdı. Bәli, bәli. İbrahim
dayı Əbu Kirdәydi. O, gah dәnizi, gah da yüngül
mehin oyan-buyana dağıtdığı tellәrin sahibәsini –
“qızılı zanbağını” seyr edirdi. O, saçını dibindәn
qırxdırmışdı, gözqamaşdırıcı ağ papağı keçәlini tam
örtürdü. Gözәlçәsi әyninә geydiyi açıq rәngli paltarda
yaşından xeyli gәnc görünürdü. Kәnardan baxan onları
xoşbәxt cütlük zәnn edәrdi. Ətrafda bir inni-cinni
yoxuydu – bağ sahiblәri olan yunanlar hәlә

1İsgəndəriyyəyə yaxın kiçik şəhər (tərc.)

409