Page 405 - "Bildirçin və payız"
P. 405
Ùåêàéÿëÿð
fәlakәtdәn dә betәrdir, – gözlәnilmәdәn sәsi çox boğuq
çıxdı. – Doğrudanmı, o, yüz әlli, iki yüz funta görә
hәyatını mәhv elәmәk fikrindәdir?! Bәs bәdbәxt hadisә
olubsa, necә? Ayı necә başa vuracağıq?! Aman Allah!..
Lütfiyә elә gәldi ki, hәrdәn iş yoldaşlarının baxışları
ona tәrәf yönәlir.
– Bu dәhşәtdir, vallah! – dedi. – Yәqin, fikirlәşirsiniz
ki, mәnim narahat olmağım üçün heç bir әsas yoxdur.
Sizi inandırım ki, arvadım öz pullarından bir qәpik
dә xәrclәmir...
Kimsәdәn sәs çıxmadı.
– Ay Allah, sәn özün kömәk ol! – Əhmәd zarımağa
başladı. – İnanırsınız, nә bir fincan kofe içmәyә, nә dә
siqaret almağa cibimdә qәpiyim yoxdur?! Heç yol pu-
lum da qalmayıb, hәr gün işә piyada gәlib-gedirәm.
Uşaqlarım da ki, mәktәbә, instituta gedir. Borc içindә
üzürәm, bir tәrәfdәn dә müalicә üçün dәrman lazımdır.
Neylәyim, ay Allah?!.
Günorta saat ikidә direktor ayağa qalxıb, mәyus
halda dillәndi:
– Baş müfә işә xәbәr vermәk lazımdır.
Müfә iş direktorun danışdıqlarını sakitcә dinlәdi.
O, arabir narazı halda başını yırğalayırdı:
– Necә fikirlәşirsiniz, onu gözlәmәyә dәyәr?
– Düzünә qalsa, çox vaxt keçib, day ümid elәmirәm
ki, gәlә.
– Yәqin, bilirsiniz ki, – müfә iş ciddi vә bir az da
sәrt görkәm aldı, – siz tәlimata zidd hәrәkәt etmisiniz?..
– Axı aşağı-yuxarı bütün idarәlәrdә belә elәyirlәr,
– direktor bir az susduqdan sonra mızıldandı.
405
fәlakәtdәn dә betәrdir, – gözlәnilmәdәn sәsi çox boğuq
çıxdı. – Doğrudanmı, o, yüz әlli, iki yüz funta görә
hәyatını mәhv elәmәk fikrindәdir?! Bәs bәdbәxt hadisә
olubsa, necә? Ayı necә başa vuracağıq?! Aman Allah!..
Lütfiyә elә gәldi ki, hәrdәn iş yoldaşlarının baxışları
ona tәrәf yönәlir.
– Bu dәhşәtdir, vallah! – dedi. – Yәqin, fikirlәşirsiniz
ki, mәnim narahat olmağım üçün heç bir әsas yoxdur.
Sizi inandırım ki, arvadım öz pullarından bir qәpik
dә xәrclәmir...
Kimsәdәn sәs çıxmadı.
– Ay Allah, sәn özün kömәk ol! – Əhmәd zarımağa
başladı. – İnanırsınız, nә bir fincan kofe içmәyә, nә dә
siqaret almağa cibimdә qәpiyim yoxdur?! Heç yol pu-
lum da qalmayıb, hәr gün işә piyada gәlib-gedirәm.
Uşaqlarım da ki, mәktәbә, instituta gedir. Borc içindә
üzürәm, bir tәrәfdәn dә müalicә üçün dәrman lazımdır.
Neylәyim, ay Allah?!.
Günorta saat ikidә direktor ayağa qalxıb, mәyus
halda dillәndi:
– Baş müfә işә xәbәr vermәk lazımdır.
Müfә iş direktorun danışdıqlarını sakitcә dinlәdi.
O, arabir narazı halda başını yırğalayırdı:
– Necә fikirlәşirsiniz, onu gözlәmәyә dәyәr?
– Düzünә qalsa, çox vaxt keçib, day ümid elәmirәm
ki, gәlә.
– Yәqin, bilirsiniz ki, – müfә iş ciddi vә bir az da
sәrt görkәm aldı, – siz tәlimata zidd hәrәkәt etmisiniz?..
– Axı aşağı-yuxarı bütün idarәlәrdә belә elәyirlәr,
– direktor bir az susduqdan sonra mızıldandı.
405
