Page 333 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Èsa Èsmayûlzadÿ

Hәsrәt

Sәn qanadlı xәbәr kimi,
yad qapını açan gündәn –
Hәsrәtinlә yaşayıram bir otaqda,
hәsrәtinlә yaşayıram bir torpaqda,
bir dünyada.
Qatarlarda, tәyyarәlәrdә, gәmilәrdә
sәnәd kimi öz yanımla
gәzdirirәm hәsrәtini.
Ora-bura sürümәkdәn
bezdirirәm hәsrәtini.
İstәyirәm, azdıram mәn hәsrәtini 333
alqış dolu salonlarda –
bacarmıram.
İstәyirәm, azdıram mәn hәsrәtini
dalanlarda,
döngәlәrdә,
izdihamlı küçәlәrdә –
bacarmıram.
Hәsrәtinә gücüm çatmır, sәnә – әlim,
İstәyirәm, hәsrәtini
Meşәlәrә, dәnizlәrә atıb gәlim –
Bacarmıram.
Hәsrәtinә gücüm çatmır, sәnә – әlim.
Süfrәmdәki çörәk deyil, hәsrәtindir,
sinәmdәki ürәk deyil, hәsrәtindir
hey döyünәn.
Ürәyimin başını mәn
ovuduram bir uşaqtәk.
Sәndәn qalan xatirәlәri,
olub-qopan hәsrәtini
ürәyimin qabağına atıram mәn
oyuncaqtәk,
öz başımı qatıram mәn
bir uşaqtәk.
Hәsrәtini içirәm mәn,
hәsrәtini çәkirәm mәn.