Page 121 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Sÿmÿd Vurüun

Dağlar

Binәlәri çadır-çadır,
Çox gәzmişәm özüm, dağlar!
Qüdrәtini sizdәn aldı
Mәnim sazım, sözüm, dağlar!

Maral gәzәr asta-asta,
Enib gәlәr çeşmә üstә.
Gözüm yolda, könlüm sәsdә,
Deyin, necә dözüm, dağlar?

Hәr obanın bir yaylağı, 121
Hәr tәrlanın öz oylağı;
Dolaylarda bahar çağı,
Bir doyunca gәzim, dağlar!

Qayaları baş-başadır,
Güneylәri tamaşadır.
Gödәk ömrü çox yaşadır,
Canım dağlar, gözüm dağlar!

Bir qonağam bu dünyada,
Bir gün ömrüm gedәr bada;
Vurğunu da salar yada
Düz ilqarlı bizim dağlar.

Şair, nә tez qocaldın sәn

Nemәtsә dә gözәl şeir,
Şair olan qәm dә yeyir.
Ömrü keçir bu adәtlә,
Uğurlu bir sәadәtlә,
Görәn mәni nәdir deyir:
Saçlarına düşәn bu dәn?
Şair, nә tez qocaldın sәn!?