Page 1164 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû

Ertәsi gün alaqaranlıqda bizi yuxudan Әlәmdar әminin vahimәli sәsi
oyatdı.
– Yanğın! – deyә o elә qışqırırdı ki, elә bil gözgörәti әtini kәsirdilәr.
Bu cür fәryadlara çoxdan öyrәncәli olsaq da, dәrhal eyvana tökülüşdük.
Hәyәtin tәn ortasında nәsә alışıb yanırdı. Әtrafı xoşagәlmәz, beyinçatladan
bir iy başına almışdı. Qışqıra-qışqıra vahimәli halda onu söndürmәk üçün
ora-bura qaçışan adamların uzun kölgәsi yerdә vә divarda qorxunc bir
mәnzәrә yaratmışdı. Onların arasında tәkcә bibim gözә dәymirdi. Mәn
dәrhal içәri qaçdım ki, onu xәbәrdar elәyim. Otaq bomboş idi. Gәtirdiyim
yemәk dә elәcә stolun üstündә qalmışdı. Yenidәn özümü bayıra atdım vә
gözümә ilk sataşan yarıçılpaq geyimdә bir tәrәfdә dayanıb sakitcә göz yaşı
axıdan atam oldu. Sonra kiminsә dilindәn bibimin adını eşitdim. Tәzә-tәzә
gәlәnlәrә hamı bibimin adını deyirdi. Mәn handan-hana başa düşdüm ki, nә
588 olub. Qәfildәn:
– Bi-bi! – deyә dәli kimi bağırdım vә elә bildim, sәsim dәn bütün kәnd
lәrzәyә gәldi, – ay bi-biii!...
Әvәzindә qәmli halda әlindә avtomat dayanmış, üz-gö zü odda
işıqlanan Seymur әmini gördüm vә nәyә görәsә mәnә elә gәldi ki, bütün
tәqsirlәrin hamısı ondadı.