Page 1142 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû

Can üstә

ataq otağının aralı qapısından, hәmişәki kimi, onun xara üzlü
yorğanı, çarpayısının yanında qaralan alçaq, taxta kәtili, kәtilin
Yüstündә, suyu uzun müd dәtdәn bәri dәyişilmәdiyindәn balaca,
bulanıq akvariumu xatırladan su stәkanı, stәkanın dibinә hansısa su
heyvanının skeletitәk yatmış protez dişlәri görünürdü.
Dәhlizdә soyunduğum plaşın xışıltısından, ya bәlkә, neçә vaxtdan bәri
vurduğum әtirin iyindәn o, bu dәfә dә gәlәnin kim olduğunu hiss elәdi. Bunu
son ayların pәhri zindәn әtini tökmüş ayaqlarının çarpayının sәthindәn seçil -
mәyәn yorğanının altıyla sualtı çәkisizlikdә üzәntәk, lәng gәzişmәlәrindәn
anladım.
566 Mәnim gәlişimi o, ötәn dәfә dә belәcә – başını balışdan ayırmadan,
әvvәllәr elәdiyi kimi, azca da olsa, dikә lib aralıqdan görünәn dәhlizә boy-
lanmadan, elә gözüyumulu halda uzandığı yerdә bilmişdi. Ötәn dәfә dә onu
oyatma maqdan ötrü otaq boyu barmaqlarımın ucunda gә ziş dikcә, özünü
ölülüyә vurmuş, axşamacan canüstü konvulsi yalarda vurnuxmuş, mәn onun
oyanmağını gözlәmәkdәn әldәn düşüb üzülmüş vәziyyәtdә evә gedәnәcәn,
gözlәrini bircә dәfә dә olsun açmamışdı. Onun bu qurama “cançә kişmә”
tamaşalarıyla mәni hürküdüb bu evdәn, әtrafından didәrin salmaq istәyi
mәnә çoxdan bәlli olsa da, özümü o yerә qoymur, sәbirlә bu tamaşanın
axırını gözlәyirdim.
Bu dәfә qocanın yataq otağında ondan savayı, iki nә fәr dә vardı.
Deyәsәn, uzaq kәnddәn gәlәn qohumları idi. Kir piyәbәnzәr çalsaç bir kişi,
bir dә qırmızıyanaq oğlan uşa ğı.
Kişi mәni görcәk, yüz illәr tanıdığı yaxın adamını görәntәk, sevincәk
halda:
– Yaxşı gәldin, bala, halı bayaqdan çönüb, – dedi.
Qocanın halı bu dәfә, deyәsәn, doğrudan, pislәşmişdi. Burnu saralıb
qarmaq kimi aşağı әyilmiş, gözlәri dәrin, qara çuxurlara batmışdı. Elә bil
nәfәsi dә gәlmirdi. Yarımaçıq ağzından quruyub avazımış damağının bir
hissәsi görünürdü.
– Sabaha çәkәr – kişi ağzının içindә, elә bil bu dәfә özü-özünә dedi,
sonra çönüb böyründәki pәncәrәdәn çölә boylandı.
Mәn yaxına gәlib qocaya sarı әyildim vә üzünә diq qәtlә baxdım.
Bu dәfә o, deyәsәn, doğrudan, ölürdü… Ağır-ağır dәr diyi qısa
nәfәslәrinin içiylә hansısa uzaqlıqlardan süzülәn sızıltı dolu sәsi eşidilirdi…