Page 1005 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 1005
El÷in
bir rahatlıq gәtirirdi, hәtta Ağadadaşa elә gәlirdi ki, sәhәrә yaxın dәniz o
kiçik qayalığın uğultusunu gözlәyir vә uğultusu qayalıqdan geri qayıtmalıdı
ki, Abşeronda, Buzovna sahillәrindә dәniz üçün sәhәr açılsın.
Bәzәn Ağadadaş fikirlәşirdi ki, dәnizlә qayalığın o müştәrәk uğul tu -
sunu әlli il, yüz il, iki yüz il bundan әvvәl onun atası, babaları da belәcә
eşidib vә bu fikir elә bil hәmin uğultunu Ağadadaşa daha doğma, daha
mәhrәm edirdi, yay aylarında sәhәrә yaxın onun vücuduna yayılan rahatlıq
özü ilә bәrabәr yüngül bir sәrinlik dә gәtirirdi vә hәmin sentyabr sәhәri dә,
hәmişәki kimi, qırx illik arvadı Balacaxanımla bәrabәr, kürsülü evinin üzü
dәnizә olan artırmasında, taxta döşәmәdә salınmış yerindә yatmış Ağadadaş
o gözәl rahatlıq içinә tәzәcә girmişdi ki, Qırmızı xoruzun vaxtından әvvәl
banlaması bütün hәyәti başına götürdü.
Ağadadaş sәksәkә içindә yuxudan oyanıb yerindә oturdu vә rәngi
solmuş göy maykasının altından arıq vә tükü ağarmış sinәsini qaşıya-qaşıya 429
filtrsiz siqaret çәkmәkdәn xırıldayan sәsi ilә:
– Alә, bu nә axmaq oğlu axmaq xoruzdu belә, alә? – dedi.
Balacaxanım adyalın altından pırtlamış kök bәdәnini qurcalayıb yuxu -
lu-yuxulu:
– Fikir vermә, – dedi – yatginә...
Ağadadaş sövq-tәbii әlini uzadıb yastığının yanında döşәmәyә qoy -
duğu siqaretdәn birini götürdü vә:
– Necә fikir vermәginә, ağәz, mәnnәndi begәm? – dedi. – Bu әclafın
bu boyda bannamağınnan sonra yatmaq olar?
Vә elә bil ki, Qırmızı xoruz sahibinin bu sözlәrini bir daha tәsdiq etmәk
üçün var gücü ilә tәzәdәn banladı.
Balacaxanım gözlәrini açmayaraq Qırmızı xoruzun qarasına:
– Şoqәribә qalasan sәni!.. – dedi.
Ağadadaş qırx-qırx beş il idi Bakı – Binә aeroportu – Buzovna –
Zuğulba – Bilgәh – Maştağa – Zabrat – Bakı marşrutu ilә avtobus sürürdü
(buna görә dә kәnddә hamı onu Avtobus Ağadadaş kimi tanıyırdı), iki gün
sәhәrin gözü açılmamışdan gecәyә qәdәr işdә olurdu, evә gecәnin yarısı
gәlib çıxırdı, üçüncü günü isә istirahәt edirdi vә hәmin sentyabr günü dә
hәm Ağadadaşın istirahәt günü idi, hәm dә, ümumiyyәtlә, bazar günü idi
vә Balacaxanım da sidqi-ürәkdәn istәyirdi ki, kişi doyunca yatıb dincәlsin,
ona görә dә indicә dediyi qarğışla kifayәtlәnmәyib, yenә adyalın altında
qurcalana-qurcalana Qırmızı xoruzun qarasına:
– Ölәsәn elә!.. – deyә dübarә bir qarğış da әlavә etdi.
Ağadadaş siqareti yandırıb ayağa qalxdı vә xırıltıyla öskürә-öskürә
gedib hәyәtin yuxarı başındakı hinin qapısını açdı:
