Page 327 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Poeziya)

Abbas Abdulla

Dağlar... insanlar 327

Dağlara baxıram, dağlara,
Vüqarlı, ulu dağlara.
Dağ olmaq istәyirәm,
Eh... dağ hara, mәn hara?!

Dağların başında yurd salan,
dağlardan yüksәyә ucalan
dağ vüqarlı insanlar
dağ deyilmi, deyirsәn?

Nә deyim, qardaş,
onu dağın özündәn soraqlaş,
onda bilәrsәn.
Sәndәn, mәndәn dağ olarmı?

Göygöl

Gözündәn nur alıb dan ulduzunun
Qoca Kәpәzimin yaşıdı Göygöl.
Bir ceyran baxışlı Gәncә qızının
Qızıl üzüyünün qaşıdı Göygöl.

Ahından yanmadı zaman Әslinin,
Bürüdü yolunu duman Әslinin,
Kәrәmin oduna yanan Әslinin
Bәlkә dә, gözünün yaşıdı Göygöl.

Ona bağışlanıb әtri güllәrin,
Açıq süfrәsidir bizim ellәrin,
Bütün dәnizlәrin, bütün göllәrin
Qövsi-qüzeh taclı başıdı Göygöl.