Page 24 - Design_Xezer_1_2018_Layout 1

ilə pəncərə şüşəsinin arasına vurulmuş kolbasa, qorxu çökmüş sifəti... Әynimdəki
karton lövhəcik və Ray qiymətin bahalığına güllü gecə köynəyinə görə məni qəhbə
təəccüblənərkən aradüzəldən qadının hesab eləyir, halbuki mən də onun kimi
irişə-irişə dediyi o “müdrik” sözlər: “Müha - kiminsə nikahlı arvadıyam. Bu nikahı
ribədir, çarpayı bahalaşıb, tapılmır”; utana- günəşli bir yaz günü Fransiska Ordeninə
utana buraya gəlib “arvadlıq borcunu” mənsub olan xəyalpərvər bir keşiş
hələ arvad olmamış yerinə yetirən, kəsmişdi, çünki Ray mənim “arvadlıq
tutduqları işin yarımqəhbəlik olduğunu borcu”mu ondan əvvəl yerinə yetirməyimi
bildikləri üçün utanan, həm də bundan istəmirdi. Qorxma, feldfebel arvadı! Cığara
ləzzət alan qadınlar... Bu otaqlarda 1946-cı kağıza bükülmüş sarı yağ, utandığından
ilin birinci sinif şagirdləri əkilirdi. Həmin pörtmüş yanaqlar, dolmuş gözlər. Çirkli
arıq, raxit uşaqlar müəllimdən soruşa caq - stolun üstündə irəli-geri diyirlənən
dılar: “Hər şeyin tapıldığı qara bazar da yumurtalar. Ey, bazar günləri gözəl bas
cənnətdir?” Yeknəsəq zəng səsləri, dəmir səslə kilsə xorunda oxuyan feldfebel,
yaylı çarpayılar, “dərə-təpə”yə dönmüş arvadını nə günlərə qoyduğunu bilirsənmi?
dənizotu döşəkləri... Onlar hələ iki min Özünün donuzu, inəyi, toyuq-cücəsi olan
24 müharibə gecəsi, 1951-ci ilin birinciləri tənəkə ustası, dəfn mərasimlərində
əkilənə qədər çoxunun “sevimli məskəni” hamıdan uca səslə oxuyan müğənni, on
2018
olacaq. il keçəndən sonra da səhər çağı pivə içə-
Müharibə dramatik səhnələr üçün içə Verdundan danışan, dörd məktəbyaşlı
həmişə əlverişli olub, çünki onun arxasında uşağı əkən sadəlövh ata, kilsə xorunun
çox böyük olaylar gizlənir. Məsələn, ölüm! yoğun səsli orqanı, həmin gecə yorğan-
Bütün hadisələr onun ətrafında cərəyan döşəyin tozunu udan, evə qayıdanda
edir, gərginləşir, barabanın dərisi kimi özünü qəhbə hiss eləyən, 1946-cı ilin
tarıma çəkilir, barmaqlar toxunan təki birinci sinif şagirdini qarnında aparan
guruldayır. arvadını nə günlərə qoyduğunu bilirsənmi?
Bir limonad da gətir, Luici! Soyuq Bu uşaq yarıyetim olacaq, çünki sən, ay
olsun. Özü də çox soyuq. O balaca, yaşıl kefikök müğənni, ləzzətlə Verdun döyüş -
şüşələrdəkı acıdan da ona qat! Tramvay lərindən danışan “tarixçi”, tank əleyhinə
dayanacaqlarında, kazarma qapılarındakı qumbaranı sinənə sıxıb Sahara qumluq -
ayrılıqlar kimi soyuq və acı olsun. Ucuz larında uzanacaqsan, çünki sən yalnız
Kişisiz ev acı olsun. Narın toz, divar kağızlarının həm də tropik ölkələrdə xidmət etməyə
bas səslə gözəl oxuyan birisi deyilsən,
otaqlardakı döşəklərdən qalxan toz kimi
yararlısan. Göz yaşlarına bələnmiş
aralanmış yerlərindən “süzülən”zir-zibil
kimi xışıldasın, “ümidsizlik məkanı”na
qıpqırmızı sifət və bir də diyirlənə-diyirlənə
Haynrix Böll. çevrilən kazarmalara yön almış on, səkkiz, stolun üstündən yerə düşən yumurta.
Onun yapışqan kimi ağı və bir də qara
beş nömrəli tramvayların təkərləri kimi
rəngə çalan sarısı, sınmış qabığı... Otaq
xırçıldasın. Gedib çamadanımı götürdüyüm
otaq kimi soyuq olsun. Sonrakı hadisələrin
da boşdur. Onun içində yalnız güllü gecə
baş verdiyi otaq kimi... Ehtiyatda olan çirklidir, soyuqdur və mənim çamadanım
feldfebelin sarışın, sadə, xeyirxah arvadı... köynəyi, bir-iki dənə də tualet əşyası var.
Vestfalen ləhcəsi... Çantasından çıxardığı Bunlar o qədər azdır ki, zavallı qadını