Page 85 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 85
Àááàñ Ñÿùùÿò
Ana vә oğul
Hәr sabah gün ki, saçar alәmә nur,
Danәdәn ötrü uçar cümlә tüyur,
Quşlar ol dadlı civiltilә oxur.
Aç gözün uyqudan, ey tifli-qәyur.
Yatma bu payәdә rahәt, a çocuq!
Etmә tәnbәlliyi adәt, a çocuq!
Gün çıxıb dağü daşa nur sәpәr,
Hamı dünyada çalışmağı sevәr,
Hәrә bir sәmtә gedәr әhli-hünәr. 85
Ana övladına şәfqәtlә deyәr:
Yatma bu payәdә rahәt, a çocuq!
Etmә tәnbәlliyi adәt, a çocuq!
Yanaşar bәstәri-әtfala ana,
Uyqudan yavrusu istәr oyana,
Әyilәr ta üzü-üzә dayana,
Çox yavaşca söylәyәr onda ona:
Yatma bu payәdә rahәt, a çocuq!
Etmә tәnbәlliyi adәt, a çocuq!
O gözәl, sevmәli, ol nurlu bәbәk,
Uyqusundan oyanar әsnәyәrәk,
Didә mәxmur, özü misli-mәlәk,
Madәri onda edәr böylә dilәk:
Yatma bu payәdә rahәt, a çocuq!
Etmә tәnbәlliyi adәt, a çocuq!
Ayıl, oğlum, bu qәdәr eylәmә xab,
Dur götür qoltuğuna indi kitab,
Mәktәbin vaxtı keçir, eylә şitab,
Cәhd elә elm oxu hәngami-şәbab,
Yatma bu payәdә rahәt, a çocuq!
Etmә tәnbәlliyi adәt, a çocuq!
