Page 361 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Sÿyavuø Sÿrxanlû

Duz-çörәk

Babalar illәrlә odlu ürәklә
Bu nemәt yolunda candan keçiblәr.
İnsan tanınıbdı duzla-çörәklә,
Әn böyük andı da ona içiblәr!

Sınayar, tanıdar yüz dostu, yarı,
O daim ömürlә-günlә qoşadır.
Duz-çörәk
insanın ürәk meyarı, 361
Duz-çörәk
insanın mәhәk daşıdır.

Telli sünbüllәrin әzizliyini
Şehini bal kimi içәndә gördüm.
Dünyanın әn böyük tәmizliyini
Zәmi qırağından keçәndә gördüm.

Onun qulluğunda durmaq çәtindi,
Ona soyuq ürәk daş olmalı, daş.
Yer Günәş başına dolanmır indi,
Duz-çörәk başına dolanır, qardaş!

Bir ulu gözәllik gәtirin yada –
Özgә hansı adla gül açar ürәk:
İnsan üç dünyadan bezmir dünyada –
Vәtәn, ata-ana,
Bir dә duz-çörәk!