Page 353 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Camal Yusifzadÿ

Ölü vaxt!
Bu üzündә dәli hәsrәt,
O üzündә yaşıl baxt.
Mәn hәlә dәli deyilәm,
Dirisәn sәn dә hәlә,
Yazıq-yazıq baxma belә...
Hәlә bir az ümidlisәn, deyәsәn?!
(Qapıları mütlәq gәrәk döyәsәn)
Üzünü sürt üzümә –
Göz yaşım seldi – qurut.
Zaman qәvi, 353
uluyur qurd!
Ver әlini –
Havalanıb çiçәklәr,
Meşәsindәn qaçan ağac
Yuxusunda çiçәklәr.
Payız xәstәliyi

Mәhәbbәt böyük dәrdmiş –
közәrәrmiş
Ayrılıq araya düşәndә.
Pişik gözlәrinin qarası kimi
gecәlәr böyüyәrmiş,
Sәsi varmış,
Sözü varmış,
Od qoymağa
Közü varmış!
Tәnhalığı xoşlayırmış,
Mәhәbbәt böyük dәrdmiş.
Payıza bәnzәyirmiş –
sapsarı yarpaqları,
bulanıq buludları,
uzun-uzun yolları...