Page 238 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 238
Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû
“Srağagün” – nәdir bilmir.
Qarışıq salır hacağı.
Sözün gözünә qum atır,
Örtülür sözün açığı.
Qarnı qurdlu, qәlbi soyuq,
Dil altında var bıçağı.
Dünәn – ölü, sabah – nisyә,
Bәyәnir yalnız bu çağı.
Sәnәtә meyli varsa da,
Yoxdur zәrrә qanacağı.
238 Әyrini görәndә susar,
Düzә “hә” demәz, ha çığır!
Tanıtdım alәmә bunu,
Tutsa da mәnә acığı.
Buna tәk bir ad yaraşır,
Yalnız mәkr dağarcığı.
Gecә yağış yağırdı
Gecә yağış yağırdı
Çox vaxt gecәlәr yağar
güclü-güclü yağışlar.
Görәn nә hikmәtdi bu?
Görәn bunda nә sirr var?
Bir gilә yaş tökәndә
üzünü örtәr insan.
Gündüz yağsa bu leysan
Utanmazmı buludlar,
bu qәdәr göz yaşından?!
