Page 163 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

ßhmÿd Cÿmil

Atan sәnin bir igiddir büsatlı…
Çal papaqlı, boz şinelli, boz atlı.
Düşmәn üstә şığıyanda, deyirsәn,
Qızılquşdur, uçur şimşәk qanadlı!
Laylay, gülüm, gözlәrindәn öpsün ay;
Laylay, quzum, laylay, balam, a laylay!

Düzlәr oddur, dağlar duman, sular qan…
Qan içindә batır günәş, sökür dan…
Yanır ellәr, yanır Vәtәn torpağı,
Yoxsa, quzum, budur sәni ağladan?
Laylay, gülüm, gözlәrindәn öpsün ay;
Laylay, quzum, laylay, balam, a laylay! 163

Yer üzündәn silinmәsә qan izi,
Gülmәyәcәk körpәlәrin gül üzü!
Atan bizә kağız yazmır bir ildir…
Yox, heç belә unutmazdı o bizi!
Laylay, gülüm, gözlәrindәn öpsün ay;
Laylay, quzum, laylay, balam, a laylay!

Laylay dedim, gecә keçdi, daha yat!
Günlәr ötsün, böyü, boya-başa çat.
Sәnsәn indi evimizin çırağı,
Böyü, oğlum, dәrdin alım, tez boy at!
Laylay, gülüm, gözlәrindәn öpsün ay;
Laylay, quzum, laylay, balam, a laylay!

Mәni yada salırmı?

Ocaq sönür, yel әsir, yağış döyür sәngәri...
Yenә düşür yadıma ömrün ötәn günlәri.
Hanı, hanı deyirәm, o dilimin әzbәri?
İlk görüş, son ayrılıq xatırında qalırmı?
Görәsәn, o gözәl qız mәni yada salırmı?